Babanın faziletleri, çocukların servetidir, onların sarsılmaz dayanaklarıdır…
Kışın soğuk ve ayaz günlerinde yolumuz sasonun ücra köylerine düşmüştü. Sabah minibüsle merkeze doğru gelirken, köprü kavşağında 60’lı yaşlarda baba 30’lu yaşlarda oğlu eşyalarıyla beraber yol kenarında duruyorlardı. Bizi görür görmez el kaldırdılar. Aracı kenara çektik -buyurun. Dedik.
-Bizi çarşıya kadar atabilir misiniz? Dediler. Tabi neden olmasın. Onları eşyalarıyla beraber araca bindirdik. Dışarısı o kadar soğuktu ki gözlerinden adeta yaş geliyordu…
-Amca, dedim. Sabah sabah burda, bu soğukta ne işiniz var?
Amca tebessüm ederek;
-hastahaneden geliyoruz. Oğlumla kontrollümüz vardı. Sağolsun iş araçlarından biri bizi buraya kadar bıraktı.
-geçmiş olsun, hayırdır inşallah neyiniz vardı ki? Diye sordum.
Amca, -oğlumun iki böbreği iflas etmiş. Organ nakli bulamayınca ona kendi böbreğimden birini verdim. Dedi. O an dondum kaldım. -Amca, dedim.
-maşallah, senin gibi babalar kaldı mı ya?
-ee mecburuz oğlum. Dedi. Sonra devam etti. -sadece böbrek vermekle kalsaydık iyiydi. Bir sürü hastahane-doktor gezdik. En sonunda bir tanesinde ameliyatı yaptırdık. O da hatalı bir ameliyat yaptı. Bu yüzden tam 6 ay yoğun bakımda yattım. Ben, kesin öldüm, bari oğlan yaşasın dedim. Allah’a şükür ikimizde iyiyiz. Vakit bulunca da ara ara kontrollere gider geliriz… diyecek o kadar şey var ki susmaktan başka bişey diyemiyor insan. Neyse ki onları evlerine bıraktık. Belki durum onlar için sıradan dı fakat benim için çok büyük bir anlam ifade ediyordu. Herkes baba olabilir ama herkes babalık yapamaz. İşte tam da nü yüzdendir ki! “Evlatlar bir ömür boyu babalarının açtığı yolda emin adımlarla yürürler.”
Nice fedakar baba gördüm ama kendi toprağımda, kendi memleketimde böyle fedakarlığa da yeni denk geldim. Bazıları babasının kıymetini bilmez, bazıları kıymet bilecek bir baba bulamaz. Annelik nasıl fedakârlık gerektiriyorsa, babalık da aynı derecede fedakârlık gerektirir. Çocuklarının ihtiyaçlarını en öne koyup bunun için gerekli fedakârlıkları yapan baba ‘iyi baba’ olmanın en önemli şartını yerine getirmiş olur.
YORUMLAR