Nöbetçi Eczaneler
Batman’da hayatın ritmi, sabah işe giden Passat’ların egzoz sesiyle başlar, akşam play-off hesaplarıyla biter. Her köşe başında çimento taşıyan bir sedan, her kahvede “Play-off’tan çıkar mıyız?” sorusu… Burası Batman: Yeşil alanın az, mizahın bol, ama hâlâ umutla yaşayan bir şehir.
ŞAMPİYONLUK KAÇTI, GÖZLER PLAY-OFF’TA
Petrolspor’un 1. Lig hayali bu sezon şampiyonlukla taçlanmadı belki ama umut daha bitmiş değil. Şehir şimdi gözünü play-off’a dikti. Kahvehanelerde taktik konuşuluyor, sokakta hakem analizleri yapılıyor. Batmanlı’nın bu sezonki ruh hâli, “ne olur ne olmaz” ile “biz bu işi alırız” arasında gidip geliyor. Futbolcular kadar taraftar da hazırlanıyor: kimisi uğurlu formayı çıkardı, kimisi hiç yıkanmamış bayrağı yeniden astı. Şehir hazır, tribün hazır — sadece biraz gol lazım.
MALABADİ: BATMAN MI, DİYARBAKIR MI, YOKSA HEPİMİZ Mİ?
Bir gün biri Malabadi Köprüsü’nü çantaya koyup götürecek diye korkuyorum. Batman mı Diyarbakır mı diye tartışıyoruz ama işin ilginci: köprü zaten artık sembolik. Kimdeyse o şehri turist kapıyor. Batman halkı “bize daha yakın abi” diyor, Diyarbakırlılar ise “bizim sınırda” diyor. Harita açılınca ortalık karışıyor. Google Maps bile net konuşamıyor. Ama bana sorarsanız, Malabadi hepimizin. Tıpkı elektrik faturaları gibi: kimse istemiyor ama hepimize yazılıyor.
BETONUN ALTINDA EZİLEN YEŞİLLER
Batman’da yeşil alan, nadir bir tür. Kuş gözlemcileri bile buraya gelince dürbünü bırakıp asfalt saymaya başlıyor. Çocuklar sek sek oynayacak yer bulamayınca kaldırıma çiziyor, gençler ise nefes alacak tek alanı Instagram filtresiyle yaratıyor. Belediye her yıl “ağaçlandırma çalışmaları başlıyor” diyor ama ağaçların nerede olduğu meçhul. Google Earth bile yeşil alan ararken griye dönüyor.
GENÇLİK: UMUTLAR TEKSTİL MAKİNESİNDE DİKİŞE GİRİYOR
Birçok Batmanlı gencin kaderi, ipliği kopmayan bir tekstil makinesine bağlı. Mezuniyet töreninden sonra diploma değil, overlok makinesi teslim alınıyor. Üniversite hayalleriyle yola çıkan gençler, sonunda molalı vardiya sistemine sarılıyor. Alternatif yok, çünkü sanayi yok. Hayal kurmak lüks, mola saati ise tek özgürlük anı. Yeni mezun biri “yazılım öğreniyorum” dediğinde bile çevresinden gelen ilk tepki: “Onu da evde diker miyiz?”
PASSAT: ŞEHİR EFSANESİ DEĞİL, GERÇEK
Batman’da Passat, otomobil değil, kültürdür. Her iki arabadan biri Passat; bagajında ise çimento, alçı, bazen de meyve kasası… Lüks arabanın içi, nalburiye gibi. Kimse bu araçla seyahat etmiyor, herkes bu araçla taşıma yapıyor. Volkswagen’in mühendisleri Batman’a bir uğrasa, “biz ne yaptık, bunlar ne yaptı” diye yerlere yatıp ağlar. Ama burada Passat sahibi olmak bir statü değil, zorunluluk. Ne de olsa “taşınacak çok şey var ama TIR yok.”
Batman’da hayat, bol çelişkili ama bir o kadar da samimi. Gençler tekstilden çıkmanın yolunu arıyor, vatandaş yeşili özlüyor, herkes Passat’la bir şeyler taşıyor ama gözler play-off’ta, gönüller hâlâ Petrolspor’un yanında. Şampiyonluk kaçtı belki, ama hayal hâlâ yolda.
YORUMLAR